Jurre naar school!

Vorige week dinsdag is Jurre voor het eerst naar school geweest. Na een tijdje wikken en wegen vonden we dat hij er wel aan toe leek te zijn. Best lastig hoor, hij was nog nooit zonder ons geweest. Altijd is er wel een van ons beiden thuis. Je wilt zeker weten dat ie het begrijpt dat we hem weer op komen halen. Want je wilt hem natuurlijk vooral niet het idee geven dat je hem weer terug brengt naar een kindertehuis. Want ja, het zijn natuurlijk wel allemaal kinderen om je heen... En voor hem vonden we het natuurlijk heel belangrijk dat ie verstaat wat er allemaal gezegd wordt. Voor ons een zeer spannende dag dus vorige week dinsdag.. We hadden al hele scenario's bedacht; wat als ie niet wil, en wel of niet even bij hem in de klas blijven, natuurlijk in de buurt van de telefoon blijven voor het geval juf belt omdat hij zo moet huilen enzovoort. En natuurlijk blijkt al het gepieker achteraf onnodig te zijn geweest.

Ons manneke zegt stoer "oke" als ik, voordat ie de deur uitgaat, vertel dat ik hem straks weer kom ophalen. Even later stapt ie met zijn "Hopla"-rugzakje aan de hand van Gosse (ik ben een lafaard, ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om hem weg te brengen) over straat. Het duurt niet zo lang en dan komt Gosse terug. Brandend van nieuwsgierigheid hang ik aan zijn lippen..

Niks tranen, en niks mee terug willen; onze grote kerel ging mooi in de kring zitten bij de andere kinderen. En uiteraard krijg ik ook geen telefoontje van juf. Als ik hem om kwart voor twaalf ophaal is hij wel een beetje beduusd van alles. Maar volgens juf vond ie het leuk en deed hij overal aan mee. Jurre doet er het zwijgen toe. Als ik hem vraag of het leuk was op school schudt ie z'n hoofd en zegt zeer beslist "nee". Ik vraag hem nog wat ie allemaal gedaan heeft maar krijg nergens antwoord op. We laten het onderwerp verder maar rusten. Als we hem 's avonds naar bed brengen besluiten we toch nog maar eens te vragen of ie de volgende dag ook naar school wil. Dan kijkt ie ons aan, begint te lachen en zegt "JAAAH".

De volgende ochtend wil ie nog steeds dus brengen we hem weer. Ook nu geen problemen. En ook deze week is ie tot nu toe iedere ochtend geweest. Volgens juf begint ie ook al meer te praten en doet ie overal aan mee. Er zijn nog steeds geen tranen maar nog wel iedere keer een beetje beduusd als ik hem ophaal. Al gaat ook dat steeds beter. Nee, het komt wel goed met onze grote jongen.

Hidde moet er wel aan wennen dat hij alleen is. Het is moeilijk voor hem om alleen te spelen. Het liefst kruipt ie bij me op schoot om dan boekje te lezen. Ook "kielekielekiele" is favoriet.. Daarbij wordt mijn shirt tot aan mijn oren omhoog getrokken en wordt ik eerst gekieteld en krijg vervolgens een zrrrrrbrrrrt. Vervolgens giert ie het uit waarna het opnieuw begint.

Wat een lol kun je toch hebben met de zwembandjes van memmie...hihi..