Afgelopen zondag begon het..
Jurre keek heel serieus en zei dat je "as it fekansje is moatte wy yn in oar syn hûs sliepe" (wanneer het vakantie is moet je in het huis van iemand anders slapen). Vooral in een ander bed was wel het belangrijkst. Toen ik vroeg wanneer dat dan moest zei hij "nu". Vervolgens antwoordde ik: "als je het leuk vindt mag je tante Trijntje wel vragen of je mag komen spelen en dan mag blijven slapen". Beide jongens vinden het prachtig en zijn dol op tante Trijntje, omke Jan en de kinderen. Bijkomend voordeel is dat zij in een naastgelegen dorp wonen zodat Jurre zo opgehaald kan worden indien nodig. Dit idee leek hem wel wat. Een telefoontje naar tante en het was geregeld. Jurre was dolenthousiast en grijnsde van oor tot oor. Samen pakten we 's middags de tas in. Hij vroeg nog wel even voor de zekerheid hoe lang hij moest blijven en stak daarbij 4 vingers in de lucht. Ik vertelde hem dat het eerst voor 1 nachtje is en dat, als hij toch graag naar huis wil hij dat tegen tante moet zeggen en dat wij hem dan meteen komen halen. Maar onze oudste was heel erg stellig en zei dat ie zou blijven slapen. Zodoende brachten we hem naar onze familie, waar hij zeer enthousiast onthaald werd (wij ook hoor). Toen we weggingen stond hij uitbundig te zwaaien. Hidde was minder blij; eenmaal thuis gekomen barstte hij in huilen uit "wêr sissie no Lulle"?" (waar is Jurre nu). Ja, we hadden Jurre niet mee terug genomen en hij had een tas bij zich, dat had ie wel gezien natuurlijk.
En ik moet zeggen, voor ons was het ook wel even wennen hoor...
En Jurre?
Natuulijk werden we niet gebeld...
De volgende ochtend belde ik even om te vragen hoe het gegaan was. Prima dus. Meneer zat lekker te spelen met de andere kinderen en had lekker geslapen. Toen ik hem 's middags ophaalde zat ie mooi op de bank te televisie kijken, en ..snif... voor mij had hij geen oog. Hij zat Cars te kijken en dat was toevallig wel even belangrijker.....
