woensdag 11 mei 2011

Een echte waterrat..

Jurre is afgelopen maandag voor het eerst naar zwemles geweest. Samen met twee klasgenoten is hij opgegeven voor leszwemmen. De bedoeling is dat hij drie keer in de week gaat. We waren zeer benieuwd hoe het zal gaan. Hij heeft totaal geen watervrees en had er heel erg veel zin in, dus daar zou het niet aan liggen...
We waren toch zeer benieuwd aangezien dit zwemmen in een buitenbad is. Op zich niets bijzonders, maar Jurre is alleen een paar keer in een binnenbad geweest. Daarbij komt dat hij vorig jaar zomer heel moeilijk in het zwembadje in de tuin te krijgen was.
De reden? Het was te koud naar zijn zin..  En als ik er dan niet meer warm water bij deed, dan ging ie er mooi niet in..
En aangezien deze jongeman zeer "sinnich as in mud" is.. oftewel, het moet precies zo en anders niet, waren we toch wel enigszins sceptisch of ie wel het zwembad in zou durven of niet.
Gelukkig was het wel aardig mooi weer, dat stemde ons een beetje gerust..
Om vijf uur was het zo ver.. we gingen mooi op tijd er naar toe zodat hij eerst even bij de andere les kon kijken. Toen uit de kleren. Alles ging prima, of beter gezegd supergoed, want zodra hij alles uit had nam ie de benen en wilde hij zo het zwembad in springen. We konden hem nog net tegen houden, hihi.
Een beetje met tegenzin kwam hij terug en hij stond helemaal te wiebelen. Toen eindelijk de les begon en de kurkjes om waren kon het feest beginnen. Hij sprong op het teken van de badmeester zo het water in en deed alles keurig netjes mee. Toen ie na 25 minuten weer op de kant stond was ie wel helemaal koud, maar dat mocht de pret niet drukken. Want toen we gisteren vertelden dat ie weer ging zwemmen was hij meteen weer enthousiast. De mama van z'n klasgenootje zou rijden, maar ik vroeg me af of hij dat wel aan zou durven. Dus op de vraag of hij graag wilde dat ik mee ging of dat hij wel alleen met Ingmar en zijn mama mee durfde keek ie me heel zelfverzekerd aan en zei "mem hoeft net mei ikke self wol mei Ingmar syn mem" (mama hoeft niet mee, ik kan zelf wel met Ingmar z'n mama").
Nou dat is dan duidelijk; hij zei nog net geen "duh"..
Toen hij terug kwam was hij dan ook vol trots en vertelde enthousiast hoe het geweest was. En de moeder van Ingmar bevestigde alleen maar dat het heel erg goed gegaan was.
Super hoor onze grote vent.

2 opmerkingen:

Marianne de Gier zei

zo herkenbaar geweldig wat een grote knul.

genieten he

gr Marianne

Anke zei

Ben natuurlijk heeeeeeeeeeel benieuwd hoe het met de zwemles van jullie mannetje gaat.
Liefs Anke