Hieperdepiep hoera! Jurre is 6 jaar!
Dat stond er op de kaartjes die ik gemaakt had voor aan de "uitdeelcadeautjes"...
Afgelopen maandag, 5 maart, was het zover. Onze oudste werd zes jaar. Anders als vorig jaar wist hij nu precies wat er ging gebeuren. Al een paar weken van tevoren begon hij te vragen hoeveel nachtjes hij nog moest slapen voor hij jarig zou zijn. Ook had hij wel heel duidelijk voor ogen wat voor cadeautjes hij wilde; Lego, Lego en nog meer Lego ennnn... een heuse oogstmachine van Bruder. Dit vooral omdat die wel heeeel groot is...
En natuurlijk moest er een kinderfeestje gepland worden, waarbij de kinderen ook moesten komen eten..
Afgelopen zondag werd het begin van de verjaardag ingezet; er kwam 's middags al wat familie langs. Toen hij maandagochtend wakker werd was het eerste wat hij zei "ik ben nu flink groter gegroeid" en het tweede "zijn er ook slingers?".. Hoe anders was dat vorig jaar toen hij er helemaal geen benul van had en dacht dat de cadeautjes van Flinkeklaas kwamen.
Eenmaal beneden besliste hij heel resoluut dat de kussens op zijn stoel nu wel weg konden omdat hij nu immers groot was, en in dezelfde adem zei hij dat een "ruft" 's nachts ook niet meer nodig is want "ik ben nu zes".. Hmmm... we zullen zien... De rest van de dag was het natuurlijk feest en ook het kinderfeestje gistermiddag was dolle pret.
Vandaag was alles weer gewoon..
Gewoon weer naar school en geen visite bij thuiskomst.
Toen we tussen de middag gezellig met z'n drietjes aan tafel zaten vroeg hij opeens uit het niets "hoe sjocht oare pake der út?". Ik legde hem uit dat het immers de pake van de foto in de kast is... Hij liep er naar toe, keek er aandachtig naar en zei "o ja". Toen dacht hij even na en zei "wêrom is pake net thús, dat is toch net leuk foar beppe?"..... Ik schoot vol en probeerde uit te leggen dat pake nu in de hemel woont, en dat dat inderdaad niet leuk is. "Nee" zei hij "want ik ha him noait sjoen" en meteen daarop "hat mem him wol sjoen? " Daar moest ik eigenlijk wel weer om lachen en ik beaamde het en vertelde meteen dat neef Marc en nicht Rianne hem ook wel kenden en dat wij boven een foto hebben waar kleine Marc bij pake op schoot zit. Die foto wilde hij wel eens even zien. We togen samen naar boven en ik gaf hem de bewuste foto. Hij keer er even naar, gaf de foto terug aan mij en besloot "ja, die pake is fêst wol leaf".. En dat is een ding wat zeker is.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten