WE ZIJN THUIS!!!

Inmiddels zit de eerste dag thuis er op. Na meer dan 24 uur onderweg te zijn geweest zijn we heel blij dat er weer zijn. We zijn vrijdag 18 december uit Port au Prince vertrokken richting Miami. Daar aangekomen kwamen we er achter dat we in PaP geen boardingpassen voor de vlucht Miami-Londen en Londen-Amsterdam gekregen hadden. In Miami werd dit probleem snel verholpen; we kregen ze daar op vertoon van onze paspoorten alsnog. Jammer genoeg was het door de drukte niet te doen om te proberen de vlucht Londen-Amsterdam van Harry en Christi om te zetten naar dezelfde als ons. Zij zouden dus in Londen met z'n vieren nog tot 16.30 moeten wachten op de vlucht naar Amsterdam.. Na de aankomst in Londen haastten we ons naar de informatiebalie om boardingpassen te regelen voor onze vlucht naar Amsterdam. Daar aangekomen vertelde de "muts" achter de balie ons vrolijk dat het afgeven van boardingpassen voor die vlucht niet meer mogelijk was want ze waren al aan het inchecken, we moesten maar een nieuwe vlucht boeken.. Tegenstribbelen, smeken enzovoort hielp niet, het mens was onvermurwbaar.. Er zat niets anders op dan een andere vlucht te boeken. We gingen naar de customerservice en kregen daar te horen dat de eerst volgende vlucht van British Airways (die van Harry en Christi) helemaal vol zat en dat we pas om kwart over zes (kwart over zeven Nederlandse tijd) weg zouden kunnen... In overleg met de dame achter de balie, een hele aardige vrouw overigens, besloten we een optie te nemen op de laatste vlucht (om er zeker van te zijn dat we toch nog die avond thuis zouden komen), maar eerst zouden proberen alsnog op de vlucht met Harry en Christi mee zouden kunnen. We kregen blanco boardingpassen en mochten dan naar de incheckbalie van die vlucht om te zien of er eventueel 4 stoelen leeg bleven... Liliane en Thamarah waren inmiddels onderweg naar Nederland, terwijl wij Christi een berichtje stuurden om te zeggen dat ook wij langer moesten wachten. We kregen snel een berichtje terug en nadat we de douane gepasseerd waren vonden we elkaar weer. Na heel veel uren wachten en heel veel vieze luiers en kleding verder (Clarel had inmiddels een prachtig broekje van Myka aan) besloten we om meteen naar de gate te gaan en voor dat het inchecken begon te vragen of er plaats was. De superlieve dame achter de balie aarzelde niet en gaf ons meteen 4 stoelen.. JIPPIE!!!!!!!!!!!!!!!! WE GINGEN NAAR HUIS!!!!!!!!!!

Opnieuw bleek dat we gelijk hadden toen we zeiden dat de paspoorten van de meisjes van Harry en Christi en die van onze jongens aan elkaar vastgeplakt zaten. En ik moet zeggen, we baalden ontzettend dat we niet met "ons eigen" vlucht mee konden, maar het is het wachten meer dan waard geweest. Het heeft zo moeten zijn. Samen met onze vrienden aankomen op Schiphol, en samen door de deur de aankomsthal in stappen was fantastisch en heel waardevol. We zijn dankbaar dat we samen met hen dit alles hebben kunnen delen, en hebben wat ons betreft een vriendschap voor het leven....